Marynarka wojenna i jej okręty (statki)

Oto rodzaje okrętów (statków) bojowych i pomocniczych:

A). Pomocnicze:

1). Fregata:

a). pochodzenie – lata 40-ste XX wieku.
b). charakterystyka – jest to wielozadaniowy okręt przeznaczony przeważnie do eskortowania innych jednostek; może także osłaniać operacje desantowe; jest średniej wielkości; jego głównymi zaletami są: lekkość, szybkość, wyposażenie w przyrządy do wykrywania łodzi podwodnych, a także w broń przeciwlotniczą oraz pociski rakietowe.

2). Desantowiec:
a). pochodzenie – 1 połowa XX wieku.
b). charakterystyka – jest to rodzaj transportowca; jego podstawowym zadaniem jest przewożenie i wyładowywanie na brzeg desantu morskiego – żołnierzy oraz pojazdów, w tym także czołgów; może być albo bardzo duży, o specjalnie wzmocnionej konstrukcji albo mały (najmniejszy desantowiec to kuter desantowy).

3). Trałowiec:
a). pochodzenie – 1 połowa XX wieku.
b). charakterystyka – jest mały i niepozorny, ma za zadanie wykrywać i niszczyć miny morskie (służy do tego specjalnie urządzenie zwane tarłem); po II wojnie światowej przywrócił żeglugę na Morzu Bałtyckim i umożliwił korzystanie z portów, dzięki usunięciu pozostałych w morzu tysięcy min.

B). Bojowe:

1). Okręt podwodny:

a). pochodzenie – 1 połowa XX wieku.
b). charakterystyka – jest jednym z najbardziej zaawansowanych technologicznie śmiercionośnych wynalazków, jakie wymyślił człowiek; może niezauważony dotrzeć w najdalszy zakątek świata, stanowiąc ogromne zagrożenie zarówno militarne jak i ekologiczne; porusza się pod wodą i na jej powierzchni, napęd atomowy, przystosowany do atakowania celów podwodnych oraz nawodnych z pomocą torped, rakiet i naprowadzanych pocisków balistycznych; zastosowany na ogromną skalę w czasie trwania II wojny światowej – spowodował znaczne zmniejszenie znaczenia bojowego okrętów nie zanurzalnych.

2). Krążownik:

a). pochodzenie – 1 połowa XX wieku.
b). charakterystyka – okręt ten jest przeznaczony do walki z jednostkami nieprzyjaciela na akwenach oddalonych od własnych baz; zwrotny, silnie uzbrojony (rakiety, różnego kalibru działa, także przeciwlotnicze, bomby głębinowe, wyrzutnie torped, miny, często wyposażony również w śmigłowce i wodnosamoloty). Należy wiedzieć, że wykształcił się z XIX-wiecznej fregaty. Odegrał istotną rolę podczas konwojów i osłony desantów w czasie II wojny światowej, z powodzeniem przeprowadzał także samotne rajdy daleko w obrębie akwenów kontrolowanych przez wroga.

3). Ścigacz:

a). pochodzenie – 1 połowa XX wieku.
b). charakterystyka – jest przeznaczony do wykrywania i zwalczania nieprzyjacielskich okrętów podwodnych, zwłaszcza na akwenach przybrzeżnych; jego główne atuty to niewielkie wymiary, szybkość, zwrotność oraz uzbrojenie i wyposażenie w urządzenie hydrolokacyjne. W czasie wojny służba w nim nie należała do łatwych z powodu ciasnoty i spartańskich warunków, poza tym delikatny kadłub nie zapewniał żadnego zabezpieczenia przed ogniem nieprzyjaciela, a silnik wymagał od marynarzy nieustannej kontroli i konserwacji.

4). Lotniskowiec:

a). pochodzenie – 1 połowa XX wieku.
b). charakterystyka – jest to obecnie największy i najważniejszy nie zanurzalny okręt, niezastąpiony podczas działań na rozległych wodach; jest to pływające lotnisko (pokład jest pasem startowym) oraz baza obsługująca samoloty podczas wykonywania przez nie zadań bojowych, może zabrać na pokład do 100 marynarzy. Ze względu na groźbę, jaką stanowią one dla celów naziemnych i nawodnych, najniebezpieczniejszy okręt wojenny na świecie. Jego główną wadą jest mała odporność na atak, z tego względu niektóre kraje (na przykład Wielka Brytania) budują minilotniskowce, które wyposażone są w samoloty pionowego startu i śmigłowce dalekiego zasięgu. Do największych lotniskowców należą: amerykański Forrestal (1955 rok), Constelation (1961 rok), Enterprise (1961 rok) oraz francuski Clemenceau (1961 rok).

5). Okręt liniowy (pancernik):

a). pochodzenie – koniec XIX wieku.
b). charakterystyka – jest potężny i silnie uzbrojony, przeznaczony do niszczenia nieprzyjacielskich obiektów ogniem artylerii dalekiego zasięgu; wyposażony w różnego kalibru działa, które umieszczone są w opancerzonych wieżach. Zastąpił okręt opancerzony (drewniany statek pokryty pytami pancerza). W czasie trwania II wojny światowej (kiedy to powstały giganty artyleryjskie, jak niemiecki Bismarck czy japoński Yamato i Musashi) długo był uważany za niezatapialny dla nieprzyjacielskich pocisków, bomb i torped, zastąpiony później przez bardziej zwrotne i nowoczesne jednostki. Wprowadzony w marynarce wojennej USA – odnowiony i zmodernizowany służy do ostrzeliwania wybrzeża i ochrony własnych sił zbrojnych.

6). Niszczyciel (kontrtorpedowiec):

a). pochodzenie – przełom XIX i XX wieku.
b). charakterystyka – jest to okręt wielozadaniowy i uniwersalny, przeznaczony między innymi do konwojowania statków zaopatrzeniowych, osłony większych jednostek liniowych przed lotnictwem nieprzyjaciela, zwalczania okrętów podwodnych, może także stawiać zagrody minowe. Jego największym atutem jest duża prędkość i zwrotność; silnie uzbrojony w działa okrętowe kalibru od 100 do 150 mm, artylerię przeciwlotniczą, wyrzutnie torpedowe i bomby głębinowe. Jeden z najpopularniejszych okrętów w czasie trwania II wojny światowej, często podejmował pozornie nierówne pojedynki z większymi okrętami wroga. Warto wiedzieć, że początkowo był przeznaczony głównie do zwalczania torpedowców, stąd nazwa kontrtorpedowiec, którą później zmieniono na niszczyciel.